Kurier Szafarski

Moja pytanie trochę :) nie na temat. Czy nr 211  to twoja ulubiona kantata? 

Niebieskooki: początkowe kilka postów zostało przeniesione z innego tematu.

Historia tego nicka jest raczej niemuzyczna :) Potrzebowałam czegoś co łatwo można zapamiętać a w razie zapomnienia łatwo sprawdzić. Akurat wtedy czytałam o tej kantacie i stąd wybór. Trochę też dlatego, że taka tematyka pokazuje trochę innego Bacha, Bacha-żartownisia, Bacha, który woli pójść do więzienia niż się zgodzić z radą miejską :). Gdybym miała się kierować względami tego co najbardziej lubię to numer byłby pewno inny. Tylko wtedy trudno byłoby mi się zdecydować jaki dokładnie i chyba zmieniałabym zdanie co parę dni :) Ale na pewno nadal byłoby to coś zaczynającego się od bwv!

gdybym miał się opowiedzieć za którymś numerem:) to wybrałbym bwv 82, ale w wersji na sopran

właśnie w tej chwili zaczęłam słuchać tej kantaty :) cóż za zbieg okoliczności...Niestety nie w wersji na sopran. A możesz polecić swoje ulubione wykonanie?

Przy okazji zupełnie innej rozmowy pojawił się temat mojego ulubionego kompozytora. Stąd nowy wątek. Może znajdą się towarzysze w uwielbieniu dla tego cudu jakim był geniusz lipskiego kantora. Zapraszam do dzielenia się przeżyciami, informacjami o koncertach, płytach lub wszystkim co Wam w związku z panem Janem Sebastianem w duszy gra :)

Nie wiem czy nie zostaniemy zbanowani za ta kontrabandę?:) (Bach na forum poswięconym Szopenowi!!!!)
W nawiązaniu do wątku rozpoczętego w innym dziale polecam wersję BWV 82 na sopran w wykonaniu Nancy Argenta. Jest na YT - ściska w gardle jak się słucha arii "Schlummert ein"

W razie chęci banowania za kontrabandę zawsze możemy się powołać na to, że Bach ulubionym kompozytorem Chopina był :) i zalecał on swoim uczniom "granie Bacha, Bacha i jeszcze raz Bacha" :) więc słuchając jak najwięcej też po trochu spełniamy jego polecenia.
A co do wykonania kantaty o którym mówisz to chętnie się zapoznam i dzięki za polecenie. W najbliższym czasie przymierzam się do porządnego przesłuchania Partit w wykonaniu Anderszewskiego (były jako dodatek do Polityki). Chyba powoli potrzebuję odpocząć od mojego ukochanego Goulda i poszukać nowych spojrzeń.

A tak przy okazji, żeby nie być gołosłownym w muzyce Chopina można znaleźć mnóstwo, czasami wręcz dosłownych cytatów z Bacha. Tak z głowy na gorąco np. preludium e-moll i c- moll oparte są jeśli chodzi o harmonię na odpowiadających im tonacyjnie preludiach z I tomu DWK. Jeśli komuś przychodzi do głowy więcej przykładów niech dzieli. Ja spróbuję w wolnej chwili trochę głębiej poanalizować, poporównywać i jestem pewna, że coś jeszcze znajdę.

A ja właśnie o Gouldzie chciałam napisać, cóż 3 wersje Wariacji Goldbergowskich kiedyś
słuchałam na okrągło a takż e Kunst der Fuge.
Gould legenda, samotna wyspa, bez uczniów  i epigonów kto nie słyszał marsz do księgarnii.
Dużo razy słyszałam że szkoda że GG nie nagrywał romantyków.
Nigdy się z tym nie zgadzałam, jedyny utwór którego w jego wykonaniu nie lubię, nie rozumiem to
sonata Chopina h-moll. Zresztą Gould nie był tym swoim dziełem zbytnio zachwycony bo nigdy
nie zdecydował się wydać tą sonatę na płycie.
Miło spotkać fankę GG bo ja go też uwielbiam :)

i zalecał i sam posiadał w "cichym" repertuarze oba zeszyty Das woltem perierte clavier. Przed koncertami rozgrywał sie własnie Bachem, a nie kompozycjami które miał grać.
Metodę tę (grania na rozgrzewkę Bacha) praktykuje do dziś podobno Zimerman. Wspominała o tym w TVP Kultura Pani profesor Tarnawska

O rozgrzewce Bachem nie słyszałam, a ja właśnie tak robię jak zaczynam sobie muzykować. Po pograniu Bacha przez chociaż półgodziny palce wydają się wreszcie być w miarę posłuszne. W jego muzyce jest wszystko co potrzebne pianiście: szybkie wymagające równości przebiegi, kantyleny, akordy i oczywiście przede wszystkim polifonia, która zmusza do uniezależniania poszczególnych palców a głowę przygotowuje do pełnej koncentracji, rozgrzewa obie ręce równomiernie, słowem idealna...

Mnie też miło niezwykle :) A co do nagrywania romantyków absolutnie się zgadzam. Mnie nagrania już Beethovena (ojca romantyków) wystarczyły, żeby ograniczyć się do słuchania Bacha. Ogromne tempa, za dużo wszystkiego. Mam wrażenie, że tylko Bach był w stanie utrzymać w ryzach muzykalność GG i był mu po prostu przeznaczony :)

Oj tak! Partity, preludia i fugi w wykonaniu Goulda, to prosta droga do muzycznego nieba. Jestem jego fanką absolutną!

W tej chwili przymierzam się właśnie do poszukiwań innych wykonań i muszę polecić Richtera. Np. to:

http://www.youtube.com/watch?v=k97KeRiRxxg

Niby od niechcenia a jednak perła.
Przy wykonaniu GG miałam wrażenie, że on doszukuje się w muzyce najgłębszej filozofii i to szukanie czuje się w jego grze a w wykonaniu u Richtera ta filozofia rodzi się sama po prostu z muzyki.

Przyznam, że jeszcze nie posłuchałam jakiejś większej ilości jego wykonań Bacha ale mam poczucie, że jest to może inne spojrzenie niż GG ale też wspaniałe.

Piękny ten koncert Richtera extra a  a propos nie macie wrażenia że Bożanow trochę był w Goulda zapatrzony
nawet miał swoje krzesełko???

http://www.youtube.com/watch?v=2vacZrMF32Y&feature=related

Też o tym w pierwszej chwili pomyślałam. Nawet miał momenty czysto muzyczne, w których można by się doszukiwać podobieństw. Bardziej jednak z GG kojarzyły mi się wykonania Kultyszewa, szczególnie w momentach gdzie odkrywał Chopinowską polifonię przez większość nie wydobywaną tak jakby na to zasługiwała i przez wrażenie bardzo głębokiego zanalizowania każdego taktu, prowadzenia poszczególnych głosów. Wtedy też narodziła się we mnie ochota usłyszenia Bacha w wykonaniu tego pianisty.

oj to musze sobie przesłuchać kultyszewa pod kątem tej polifonii. Nie wiem tylko czy uda mi się tą polifonię wysłyszeć:)
A w których utworach mam szukać?

a choćby w samym początku nokturnu Es-dur z I etapu. Tam pojawia się ładnie wychwycony przez Kultyszeva środkowy głos zazwyczaj w drobniejszych wartościach niż melodia prowadząca. U niego słychać wyraźnie trzy plany prowadzone tak że każdy głos ma swoją logikę: lewa, góra w prawej i od czasu do czasu środkowy głos. Tutaj akurat lewa trochę mi przeszkadza bo jest moim zdaniem za głośna ale bardzo doceniam jego pomysł na cały utwór, bardzo przemyślany.

z rozpędu przesłuchałam też Etiudy i to myślenie równoległymi planami można moim zdaniem zaobserwować też w etiudzie F-dur. Zazwyczaj  prawa ręka jest traktowana jako akompaniament do lewej. U Kultyszeva zyskuje rolę równej lewej ręce postaci, każda z rąk mówi tu chwilami co innego ale pozostają w harmonii. Tak przy okazji to zaskoczyło mnie też wykonanie gis moll (jakoś za pierwszym razem tego nie zauważyłam) - u Kultyszeva ważniejsza jest prawa ręka i moim zdaniem bardzo ciekawie ją przedstawia. I właśnie za to szanuję tego pianistę: odkrywa nowości nie odchodząc w żaden sposób od materiału zapisanego w nutach, zachowując wymogi formalne bez fajerwerków pod publiczkę.

Nie wiem w co on zapatrzony, ale z tym krzesłem to po prostu chodzi o dźwięk (zresztą są w Internecie takie szkolne chyba filmiki, gdzie na zmianę z Schenkiem (swoim profesorem) obmacuje różne instrumenty i zmienia przy tym zydle (bo taboretami do fortepianu nazwać tego zazwyczaj nie można), zresztą widać przy tym, że niektóre ruchy rąk przejął po prostu po swoim nauczycielu).

A propos Goulda, on chyba nie bardzo cenił Chopina?

GG mówił o Chopinie "muzyka dla pianistów", a całej muzyce romantycznej "kolosalna strata czasu"
Ale wycztałam u Riegera, że podczas nagrywania jakiejś płyty, technik w studio poprosił go o zagranie
Poloneza As-dur Chopina. Oczywiście Gould nie znał tej kompozycji. Technik był niepocieszony.
Wtedy Gould poprosił go aby zanucił jakiś fragment po czy usiadł do fortepianu i parę minut improwizował
na temat tego utworu. Wszyscy byli oczarowani.
Ale ja chciałam żebyśmy posłuchali arii z Pasji wg św. Mateusza
bo to aria nie modlitwa prawda?

http://www.youtube.com/watch?v=0WLedpz9a40

Dziękuję Tereso!

To jest nadziemskie.

Profesorem którego najbardziej ceniła Marta Argerich, dla którego mając 14 lat opuściła Argentynę i przyjechała do Wiednia, aby przez lata byc jego uczennicą (a on dla niej platonicznym kochankiem) - tym profesorem był Goulda. Oczywiście, nie on przygotowywał ją do Konkursu Chopinowskiego, ale...

Ale ja chciałam żebyśmy posłuchali arii z Pasji wg św. Mateusza
bo to aria nie modlitwa prawda?

http://www.youtube.com/watch?v=0WLedpz9a40
[/quote]

I jak go tu nie kochać? W swoim słuchaniu staram się robić wycieczki do różnych kompozytorów ale i tak zawsze wracam do Bacha. W sklepach z płytami muszę specjalnie omijać jego półkę, żeby mieć szansę na kupienie czegoś innego :)

a jak Wam się podobają te fragmenty:
http://www.youtube.com/watch?v=dOBo4FR5dvk&feature=related  (niestety lub stety tylko Goulda udało mi się tak na szybko znaleźć)
http://www.youtube.com/watch?v=jC7qRPXmrw4

ciekawa jestem jakie są Wasze odczucia, emocje i myśli jak ich słuchacie?

Bardzo piękne,
bardzo smutne,

i (może przez to)
kojarzy mi się z filmem "Lista Schindlera"
ze sceną, w której dziecko żydówka
gra na skrzypcach
a hitlerowiec
przerywa tę grę
strzałem w tył głowy...

czekaj, ale ona nie była takie dziecko .... piękna dziewczyna

Albo ta scenka z grą na fortepianie
- Bach..??
- nuu..Mozart
W trakcie likwidacji getta na rozkaz Amona "Dobrego" Goetha - (balkonowego strzelca wyborowego)

Podobnie jak bohater książki Jerzego Kosińskiego "Wystarczy być", też "lubię patrzeć" :)
Sydney Town Hall, największe organy na świecie.
Każdy moment tego dziesięciominutowego filmiku jest dla mnie niesamowity...

http://www.youtube.com/watch?v=_FXoyr_FyFw

Dzięki za tę ucztę wizualną i muzyczną.

Tak sobie pomyślałam, że krzywdzę trochę Goulda, najpierw zamieściłam jego Chopina,
potem oryginalne zachowanie podczas gry a przecież Gould to przede wszystkim Bach.

http://www.youtube.com/watch?v=B9uM5tyf70E&feature=related

Wrecz obsesyjnie uwielbiam ten koncert w tym wykonaniu.
Zwroccie uwage na kilka szczegolow.
Od 1'11'' do 1'37''  Gould robi b.dlugie diminuendo. Robi to z perfekcyjna ciagloscia.
Zeby utrzymac taka niezwykla stabilnosc dynamiczna trzeba byc naprawde mistrzem.
Rowniez, Bernstein w 56'' wykonuje niadekwatne, idiotyczne ruchy w kierunku 1 skrzypiec,
tak jakby chcial spowodowac nadmierny akcent przy wejsciu glosow. Barbarzynstwo. W tym wykonaniu dyrygent
jest calkowicie zbedny.
A tak poza tym, Bernsteina uwielbiam jako dyrygenta i kompozytora.



http://www.youtube.com/watch?v=OFuUrUWfo5Q

Jeszcze jedno wykonanie koncertu Bacha: http://www.youtube.com/watch?v=5o6J73n_N8U
Znakomite. Przyznam sie, ze nie znalem tego pianisty.
Nieziemskie pianissimo w 3'10''. Uff!. Jestem w niebie.

W 6'35'' podkreslone fis z minimalnie osadzonym tempem to zwrot, ktorego dzisiaj bede sluchal
chyba do rana.

http://www.youtube.com/watch?v=5o6J73n_N8U

A ja będę tego słuchał
od rana.  :)

Fajny komentarz aro 49

Co mi w duszy gra odnośnie Bacha... Są utwory które kojarzą mi się ciepło z dawnymi dobrymi czasami szkolnymi, kiedy jak najszybciej odbębniałam etiudy, żeby już dobrać się do "bachów":) które lubiłam najbardziej. I do dziś samo hasło "bourree" czy "menuet" kojarzą mi się z tymi chwilami pierwszych wtajemniczeń w misterium piękna, pierwszych dotknięć doskonałości. I są utwory, które ogrzewają serce
nie tylko swym pięknem, ale ciepłym wspomnieniem dzieciństwa.

http://www.youtube.com/watch?v=on1DDSLdDOo

http://www.youtube.com/watch?v=BJ83EBKH598

A to jest Bach, przed którym zginają się kolana. Już nie miłe ciepełko, a zapierająca dech potęga:
 
http://www.youtube.com/watch?v=FeBAvfLZmaA

To była moja pierwsza bachowska płyta.

Ingolf też całkiem ładnie gra Bacha (jak ten chłopak się ładnie wita z fortepianem :))

http://www.youtube.com/watch?v=vqzB7ezNmbQ&list=UL&playnext=1

Świetny wybór Aleksias, różne twarze Bacha, ech ciekawe co Ingolf zagra pojutrze na bis. :)

Właśnie, zauważyliście, że zawsze najciekawsze są bisy? :D

Bach cudny!!!!!!!!!!!!!

Bo zawsze nas bardziej emocjonuje, kiedy nie wiadomo, czego się spodziewać  :D No i były fantastyczne, naprawdę  :)

No tak, na więcej Ingolfowego Bacha trochę sobie poczekamy, aż uzna, że dorósł:) Chociaż uważam,
że już całkiem nieźle sobie radzi. Ale z niego jest perfekcjonista, może będzie chciał
dogonić Goulda:)

A jak Wam się podoba to:
http://www.youtube.com/watch?v=3CcnDi67qaI&playnext=1&list=PL12219C534EE8F48A&index=36

Czyż nie wzruszający to wspomnień czar?

http://www.youtube.com/watch?v=dmoDLyiQYKw&feature=player_embedded

Właściwie czy to on gra na jakimś keyboardzie, czy to może samo tak gra ?? Pierwsze widzę tego rodzaju "patent"..

przypuszczam, że ta toccata zapisana była w Assamblerze i nie mieściła się na jednej a dopiero na trzech dyskietkach. Cóz... tak kiedyś bywało. Pamiętam że z początkiem lat 90. aby zobaczyć kilkusekundowy filmik  - trzeba było zapakować do komputera całe zapisane pudełko dyskietek 1,44 cal. Uff... jak to dovbrze, ze nasza wspólczesna technika oferuje już trochę więcej  ;)

Skoro Bach, to przede wszystkim Koncerty Brandenburskie..Ostatnio najczęściej słucham IV G-dur..

Tutaj.."Allegro" (najciekawszy fragment od 2:58 - 3;19)
http://www.youtube.com/watch?v=IVTnJrbPzXk

..i oczywiście "Presto" ( słychać tu miejscami jakby samego Mozarta z "Menuet et trio" - chociaż jestem pewien, że nasz Patryk-Amade będzie zapewne odmiennego zdania.. :) ;))
http://www.youtube.com/watch?v=W2Rpry9EkZ8&feature=related

Ponieważ wkleiłam pod muzykę filmową temat bachowski z Solaris, to tutaj dam oryginał - na pewno warto posłuchać nawet dwa razy;))
BWV 639 - Ich ruf zu dir...
http://www.youtube.com/watch?v=ZaJ8JzOAPDA&feature=related

Świetne, instrumentalne dzieło Bacha - potraktowana kameralnie orkiestra gra muzykę szlachetną i pełną uczucia.  8)
Hm, Mozart w Bachu... Zdaje mi się, Bartusie, że masz na myśli choćby sam początek głównego tematu, bo rzeczywiście słychać tu echo menueta z 40. symfonii, który jest w moll, ale wyczuwa się pokrewieństwo myśli. Mozart ją jakby uprości, może powróci do jej kosmicznego pierwowzoru (? :D), oferując nam w efekcie muzykę bezpośrednią, obdartą ze złudzeń, dramatyczną.

Tak, Patrizio-Amade..miałem na myśli właśnie ten temat ( i późniejsze powtórzenia głosami) Z tym, że u Mozarta składa się on (sam początek) z trzech dźwięków - u Bacha zaś jest ich jak się wydaje (chyba) o jeden mniej.. ;) W formie porównania powtórzmy może raz jeszcze obydwa utwory..

Bach - Koncert Brandenburski IV G-dur "Presto" (posiadam płytkę, gdzie wykonywane jest ono w nieco wolniejszym tempie niż na podanym linku..i to może właśnie dlatego skojarzyło mi się z dziełem Mozarta..)
http://www.youtube.com/watch?v=W2Rpry9EkZ8&feature=related

..i Mozart - "Menuet et trio" (40 symfonia).. Wprost genialny motyw 0:45 - 0:52 (potem jeszcze dwukrotnie - jeden z najpiękniejszych jakich słyszałem) - nakładające się na siebie powtarzane głosy, sprawiające wrażenie jakby się słuchało echo - kilkukrotnie powtarzające temat z zamierzonym lekkim opóźnieniem.. :)
http://www.youtube.com/watch?v=NjR2_BQAHTs&feature=related

Och, Konradzie, wybacz, wybacz... Dzisiejszy dzień nie jest dla mnie szczęśliwy, a do tego ta wpadka. Będę się bardziej pilnował. :)

A propos nakładanych głosów, a właściwie tematów u Mozarta - przypomina mi się Don Giovanni, uczta w II akcie i fragment, gdzie kilka tańców granych jest jednocześnie oraz jego serenada-notturna na 4 orkiestry. :)

Pat..no co Ty, daj spokój..:) Zresztą dzisiaj też nie mam najlepszego dnia - to chyba ta nagła zmiana pogody (organizm musi się wpierw zaklimatyzować..)
Podobne powtórzenia zaraz po sobie (jednego) tematu na styku z nakładaniem, kojarzą mi się z jeszcze jednym utworem.."Lato" Vivaldiego - "czerwonowłosy kapłan" zastosował tutaj chyba zbliżone rozwiązanie..
http://www.youtube.com/watch?v=hGV-MRdcQOE&feature=related

Panowie, widzę, wgłębiacie się w detale i tajniki sztuki... Uwielbiam śledzić takie dyskusje, przynoszą mi rozkoszny dreszcz obcowania z wyższym wtajemniczeniem, jak czytanie Uczty Platona... zerknięcie przez dziurkę od klucza do pałacu Sarastra:)) Mam nadzieję jeszcze kiedyś uchylić te drzwi:) Na razie mogę tylko ewentualnie podać Wam herbatę:D

A to też mój ulubiony Bach - niewiele więcej o nim powiem, poza tym, że lubię go słuchać:) Że brzmi radośnie i wiosennie, że serce tańczy w jego takt jak ogłupiały ze szczęścia motyl. Ale to jak z powietrzem - nawet gdybym nie znała proporcji tlenu i azotu, nie mówiąc o innych gazach, i nie miała pojęcia, na jakiej zasadzie tlen wnika do mojego ciała i dociera do każdej jego cząstki, to czułabym tak samo, że jest mi niezbędne do życia, i jak dobrze jest nabrać je głęboko w płuca:)) Pod tym względem nasza przyjemność jest taka sama;)

http://www.youtube.com/watch?v=DAw-I5TFXQM
Czas przełomu zawsze jest trochę ciężki. Trzymajcie się - przed nami wspaniałe dni:)

Przepraszam Asiu, że ja nie tak wesoło, ale trochę mnie przygnębiły dzisiejsze
wydarzenia a ja jak czegoś nie rozumiem zawsze sięgam do do tego utworu: kosmos, nieskończoność,
boskość ee nie ma na to słów
9, 37 sek. absolutu

http://www.youtube.com/watch?v=iDSAXtsDB5k&feature=related

Asiu!
Cóż mogę powiedzieć?
Ty zmysłowo piszesz.

Agnieszko, chodzi o panią Irenę? Mnie też jest smutno.
Trzeba powiedzieć sobie, że przeżyła piękne, długie, dobre życie.
I jakby się to nam nie podobało, wszystko na tym świecie kiedyś
się kończy. Trzeba się jak najpełniej cieszyć wszystkim, co cenne, póki jest.
Wszystkim, i wszystkimi, którzy nas obdarowują czymś pięknym i dobrym.

Gould jest wielki. Bach też.
http://www.youtube.com/watch?v=NrSs0TuKtyE&feature=related

  :-[ :)

Teresko podzielam zdanie Asi - niesamowity jest ten Gould..


Asiu, ale takiej wersji to zapewne jeszcze nie słyszałaś..( najlepiej pominąć tą szybką i ostrą część początkową i zacząć słuchanie od 2:35..po tym fragmencie możesz też na spokojnie słuchać dalej tj do 3:35 - bo potem znów następuje powrót do części szybkiej..:))
http://www.youtube.com/watch?v=s_1XUsnO9us&feature=related

No proszę proszę, jak ładnie zagrany temat... Hm, ciekawe, co by Maestro Bach powiedział na takie przetworzenie...  :D

Maestro Bach powiedziałby zapewne - Panowie wszystko to za szybko i za głośno...gdzie tu są "korki" ? Zaraz wyłączę prąd.. :D ;)

Ha, za głośno... to trzeba posłuchać, jak nasza orkiestra potrafi rąbnąć Szeherezadę:)) I to bez prądu :D

Wcześniej..(a niekiedy nawet jeszcze i teraz) też lubiłem i lubię sobie porządnie grzmotnąć na kolumnach..Jednak w ostatnim czasie najczęściej słucham muzyki cicho, a nawet bardzo cicho - taki sposób słuchania najbardziej mi odpowiada i sprawia dużo większą przyjemność..no i oczywiście można z niej wówczas o wiele więcej "wychwycić".. :)
Asiu..a z tym prądem, to tak na dobrą sprawę, nie jest znów takie proste jakby się zdawało..bo zwykle przy dużych nagłośnieniach nawet najmniejsze "nieczystości" słychać niemal na kilometr.. Dlatego w obecnych czasach tak wiele zespołów przerzuciło się na sterowanie "numeryczne" :)..i Rap  :D :D ;)

Ja nie przepadam za zbyt głośnym brzmieniem - ten uśmiech mój odnośnie do naszej orkiestry miał być taki bardziej ironiczny:) Można moim zdaniem grać forte nie ogłuszając przy tym słuchacza. Oczywiście, że w hałasie wiele niuansów się gubi i to może być przyczyna, dla której niektórzy tak rąbią, tuszując niedoskonałości wykonania:(

Bachowskie perełki - "Tańczymy Bacha".

Aria (w formie jakby sarabandy) otwierająca wspaniałe (!) Wariacje Goldbergowskie BWV 988. Kunszt ornamentyki - bez tych francuskich zdobień nie można jej sobie wyobrazić. Prosty, snujący się temat, wyłaniający się z niebytu, zagęszczający, intensyfikujący emocje - jak chopinowskie preludium. Bach wyraża chyba barokowe zawieszenie między sacrum i profanum - dla mnie ta aria jest dekoracyjna i kontemplacyjno-mistyczna zarazem.
http://www.youtube.com/watch?v=Gv94m_S3QDo

Aria z III Suity orkiestrowej D-dur. Któż jej nie zna? Intelektualny kosmos dźwięków.
http://www.youtube.com/watch?v=S25tlrvqP_8

Patryku
przy tych utworach z łatwością
się kontempluje.

Takie miłosne zjednoczenie Boga (Natury) i człowieka.

W sam raz też na
Gorzkie żale.

Marku..dla mnie natura pozostaje jedynie (i aż) naturą i żadnym razie nie mieszajmy, bądź nie identyfikujmy jej z Bogiem - a swoją drogą dziwny to trochę Bóg, który nie potrafi jednym skinieniem palca zapanować nad jej nie zawsze dla nas ludzi korzystnymi, czy wręcz zgubnymi poczynaniami..( być może bluźnię..no ale niestety takie są fakty)

Patryku, Piekne kawalki wybrales, ale moja jedna uwaga jest taka:
Syntezatorowe, sztuczne smyczki w Arii    http://www.youtube.com/watch?v=S25tlrvqP_8
sa dla mnie nie do przyjecia. Taki rodzaj brzmienia jest zniewaga dla smyczkowcow.
I do tego jeszcze brutalne frazowanie.
Mimo wszystko Jasiek Bach sie broni

Asiu, jakie cudne wykonanie. Bardzo lubie te wszystkie naturalne stukoty klawesynu przydechy i swisty fletu.
Wzmacnia to artykulacje. Wykonanie jest przez to koronkowe, delikatne i bardzo ludzkie.
Super!!

Było późno, Bartusie... Szczerze mówiąc nawet nie odsłuchałem tego klipu wierząc w dobre wykonanie tej Air przy ładnej grafice - wybacz zatem, ja - choć smyczkowcem nie jestem - też owej sztuczności przyjąć nie mogę.  :-\

A owe perełki zostały wybrane przez twórców baletu "Tańczymy Bacha". :)

Też mi się podoba;) Zgadzam się, że te "przydechy" stanowią urokliwą część fletowej muzyki. Flet chyba ma w sobie
z natury coś tak naturalnego, sielankowego, ludzkiego właśnie (choć często kojarzy się z grającymi na nim faunami:))
Jakby jego brzmienie bardziej pasowało, by rozbrzmiewać w powietrzu ponad łąkami, niż w gmachu filharmonii:)

Tytuł brzmi bardzo zachęcająco - od strony muzycznej z góry zapewnione fantastyczne doznania. Pat, wspomniałeś, że masz mieszane uczucia po tym spektaklu. Mógłbyś opowiedzieć?

Nie lubię naszego Narodowego Baletu, to moim zdaniem nie najlepszy zespół. Wspaniale (choć nie zawsze czysto) zaprezentowali się tancerze (duża ich część miała rosyjskie nazwiska), szczególnie w sekwencji The Green do genialnego chóru otwierającego Pasję Janową. Asiu, trudno mi być obiektywnym, Ty i inni forumowicze chyba nie widzieli spektaklu :) - ale zachęcam każdego, bo rzecz ciekawa.

Ogólnie - widowisko 4-częściowe. I sekwencja - do muzyki koncertu fort. d-moll BWV 1052 - "Pocałunki". Oryginalne w koncepcji,, wykonanie w dużej mierze przez pary, lecz po części źle zatańczone. II akt - Concerto Barocco - do dżwięków cudnego podwójnego koncertu skrzypcowego d-moll BWV 1043 - bardzo tradycyjnie - wyszły panie w białych strojach (~Schwanensee) - i uroczo, z gracją - ale tylko tyle, znów nie bez pomyłek - odtańczyły 3 ogniwa dzieła. III część - The Green  - zdecydowanie najefektowniejsza. Przy dźwiękach chwytającego za serce monumentalnego chóru "Herr, unser Herrscher" stopniowo na scenę wychodziło 7 prawie nagich tancerzy, którzy wykonali po części akrobatyczne, po części witalistyczno-pogańskie (w "tle" muzyka religijna - mówiąca o wielkości Boga!) taneczne wariacje. Choreografia ta miała być moze być metoforą ludzkiej marności (vanitas), być może miała uzewnętrznić wewnętrzne nieokiełznanie, dziki pierwiastek "najmarniejszego ze stworzeń". Niezwykłe to zderzenie z Bachowską muzyką gloryfikującą Boga-Władcę świata. Zajrze by trzeba do programu, którego nie zakupiłem. :)
No i wreszcie IV sekwencja - najpierw Aria z "Goldbergowskich" - wystąpił duet, było lirycznie i subtelnie - a nastepnie III Suita orkiestrowa. Kulminacja - rzecz jasna - to słynna Aria. I tu budzi sie we mnie podziw i złość - wystrojona w piękną suknię balerina (kwestia strojów to kwestia osobna - niektore były bardzo odważne - idea uniwersalizacji płci objawiła się np. w tym, że w tańcach z suity niektórzy panowie tańczyli w lściących atłasowych sukniach) w ramionach partnera, za chwilę pojawia się druga para - on i ona w czerwieni - po chwili - po scenie wędruje sobie tłumek tancerzy, obserujący tańczące dwie pary. To zburza kreowaną harmonię... Oni jako - kto, obserwatorzy piękna, uasbianego w tej arii i nawet z wdziękiem oddanego w partnerskim tańcu Onej i Onego? Do dziś nie rozumiem.  :-\ :-\

Twoje wytrawne oko dostrzegło pomyłki i niedociągnięcia, jednak sądzę, że warszawski zespół i tak lepszy jest od naszego, bydgoskiego, z którym najczęściej miałam do czynienia, który lubiło się na zasadzie starego znajomego, którego wad jesteśmy świadomi, a jednak żywimy do niego sympatię :D Również tu sporą część stanowili Rosjanie, jednak z pewnością nie tak dobrzy, jak ci którzy przyjeżdżali do większych metropolii. Zatem nie zniechęcą mnie niedoskonałości, a zainteresowałeś mnie bardzo swoim opisem i wybiorę się, kiedy tylko będę miała okazję, mam nadzieję, że będą ten spektakl co jakiś czas powtarzać. Ciekawa jestem, jak oceniasz - jeśli miałeś okazję oglądać - nie wiem, czy lubisz - balet poznański.
Poszłabym choćby ze względu na muzykę:) Z Twojego opisu jednak wyłaniają się również bardzo poetyckie żywe obrazy. Wydaje mi się, Pat, że dobrze odczytałeś intencje choreografa the Green, że chciał on zderzyć niedoskonałość człowieka z doskonałością Boga zawartą w wizji Bacha. I takie zderzenie może być bardzo emocjonujące. Zawsze też chętnie oglądam klasyczny balet ze starych, dobrych czasów:) - w tym jest piękno, ład i harmonia, z pewnością dobrze współgrające z taką muzyką. A współczesne układy często szukają czegoś nowego, czegoś, czego jeszcze nie było - może właśnie chodziło o to, by stworzyć taki kontrast, wywołać Twój niepokój:) albo wyrazić właśnie burzenie klasycznej harmonii przez tworzenie nowych form wyrazu? Nie byłoby z mojej strony roztropnie snuć przypuszczenia, dopóki sama nie przeżyję tego spektaklu.:)
Balet jest mi bardzo bliski, a muzyka baletowa, mimo że w założeniu ma stanowić tło dla tańczących,  bywa niezwykła sama w sobie i może odważę się założyć o niej osobny wątek:). Balet w  Bydgoszczy przeżywał kiedyś rozkwit, przyjeżdżali tu do nas świetni choreografowie i układali  wspaniałe widowiska. Potem nastąpił regres, przestały się pojawiać przedstawienia baletowe, prócz tych które przyjeżdżały gościnnie. Teraz chyba coś się zaczyna zmieniać - choćby właśnie teraz szykuje się premiera -- "Zniewolony umysł"-  jednak do muzyki Kilara i Lutosławskiego, co z wiadomych względów nie przyprawia mnie o gwałtowne bicie serca ;)

Bohdan Pociej o Bachu:
http://free.art.pl/podkowa.magazyn/archiwum/bach.htm

Daniil Trifonov gra Bacha:

http://www.facebook.com/video/video.php?v=1728150877206&oid=106788725326&comments

A propos baletu w Poznaniu: tak, widziałem w ich wykonaniu m.in. Czajkowskiego. Poziom średni, ale być może nie jestem do końca sprawiedliwy - widziałem trochę spektakli baletowych w Niemczech, zespoły w Stuttgarcie czy Hamburgu są naprawdę znakomite, mają wielką tradycję i cieszą się międzynarodowym uznaniem (w wątku o balecie mógłbym trochę o tym napisać :) ). Ale, widziałem też i u nas przedstawienia, które bardzo mi się podobały  - w poznańskim "Dziadku do orzechów" kilka lat temu ujęła mnie jednak piękna, naprawdę bajkowa scenografia, zapierająca wręcz dech w piersiach. Przez 2,5 godziny nie mogłem oderwać od niej wzroku... :D

Wracając do: Bachowskie perełki. :)

Dziś omotał mnie koncert fortepianowy d-moll BWV 1052. Poważny, tragiczny (te groźne unisona, przekształcane, modulowane motywy!), zwłaszcza w I ogniwie. Bach wykorzystuje znakomicie możliwości wyrazowe instrumentu.

Allegro - zachwycające figuracje fortepianu - od samego początku tej partii. Dramat zarysowany konsekwentnie - od początku do końca. http://www.youtube.com/watch?v=8-KyL2gMxV8
Adagio - fortepian wyśpiewuje cudną kantylenę, wyrażając - w bogato zdobionej formie - rozdarcie Pascala, przepaść między nicością a nieskończonością.   http://www.youtube.com/watch?v=u5vQO1Uw90k&feature=related
Allegro - taneczny, jakby pogodny - lecz jednocześnie przesłonięty chmurką nostalgii. Akordem dramatycznego wzruszenia całość się kończy...   http://www.youtube.com/watch?v=DP03KUAauWU&feature=related

Arcydzieło - z dedykacją dla Beatki, którą kochają wszystkie koncerty fortepianowe. :D

Dziękuję!!! Ale skąd wiesz, że wszystkie?

Pewnie nie wiem. :) Ale ten powyżej, a może i ten poniżej - chyba tak...

http://www.youtube.com/watch?v=wyOf_L4cNHc

Zaczęłam dzisiejszy dzień czym cudownym!!!
http://www.youtube.com/watch?v=n-m3LQCTxo0

piękny śpiew
na dobry początek dnia
dziękuję.

21 marca 1685 urodził się Johann Sebastian Bach

http://www.youtube.com/watch?v=ljBG5VTp030

Jedna z najpiękniejszych kompozycji jubilata:
http://www.youtube.com/watch?v=S6yuR8efotI&feature=related

I moja ulubiona:

http://www.youtube.com/watch?v=gIdNBgyC88o&feature=related

Uroczy drobiażdżek:

http://www.youtube.com/watch?v=BJ83EBKH598

Dziś szczególne wspomnienie Bacha - a zatem Bachowskich perełek part 3.

Koncert na dwoje skrzypiec d-moll BWV 1043. Poruszające, liryczne piękno o wielkiej wrażliwości estetycznej stopione z kunsztem polifonii. Smyczki z klawesynem i para skrzypiec tworzą niezwykłą, nastrojową całość.

Vivace, o ogromnej śpiewności  http://www.youtube.com/watch?v=-CwICXwLBmo

Largo, subtelne dialogowanie skrzypcowego dua rozciągniętego na orkiestrowej darni. Bach przemawia głosem Natury. To kosmiczna, dźwiękowa doskonałość, 7 minut sztuki najszlachetniejszej, wyrazowo intensywnej, kontemplującej.

    'Boga, natury godne takie