Kurier Szafarski

http://www.chopin.festival.pl/festiwal-chopinowski/66-festiwal-program?lang=pl

Koncerty Trifonowa, Wundera, Awdiejewej, Armellini !!!  ;D

No i jak tam nie być...

I Geniuszas na dokładkę, pełnia szczęścia dla "wdów i sierot" po październikowym konkursie chopinowskim.

Lugański i Pobłocka też warci posłuchania, ale te ceny....Będę się musiała zadowolić radiem.

Agnieszko, zmień myślenie na pozytywne. Dla mnie to tez nie będzie zjedzenie bułki z masłem, ale póki co uparłam się i powiedziałam sobie, że JADĘ. Postanowiłam. Reszta, przy pozytywnym nastawieniu, przyjdzie sama.

Tak Nieszko, Beatka ma rację.
Przypuszczam,że nie będzie tak źle. Ja - wykupię (jeśli się da) karnet, i wiadomo, że nie na wszystkie koncerty będę mógł pójść. Te, na które nie - będę odstępował. Tobie - jeśli zechcesz - także!

O matko, tyle dobra naraz:)))) To może ja też postanowię?:) Fakt, już kilka razy w życiu zauważyłam, że to działa. W momencie, kiedy człowiek postanawia i mówi sobie, że tak po prostu będzie, a środki muszą się znaleźć, to one się jakoś znajdują. Marzył mi się Łańcut, ale tam, przynajmniej z tego, co na razie wiadomo, będzie Ingolf, a tutaj przy okazji cała reszta towarzystwa:) Człowiek by się znowu poczuł, jak na konkursie:)) Za to 300zł więcej:) I w karnecie są I miejsca na Ingolfa :D Ech, ciężka dola melomana nie będącego milionerem:)). Płaci się co prawda w dwóch ratach, ale nie wspominają, kiedy ma być ta druga rata...
Na podstawie pisemnych zamówień?? To znaczy, że trzeba wystosować list do dyrekcji?? Jakoś dziwnie...

Ja wystosowałam maila :) Myślę, że to wystarczy...

Hej, chyba o mnie zapomniałaś, dla mnie to trochę jak danie bez głównego składnika ;D :'(
Niestety nie mam ostatnio dużo czasu, żeby się udzielać, dużo roboty, ale Was czytam  :).

Olu, pod programem jest dopisek: "Organizatorzy uprzejmie informują, iż powyższy projekt programu może ulec zmianom co do nazwisk i terminów". Może więc jeszcze rzutem na taśmę kogoś do kompletu "dodadzą", na przykład Bożanowa  ;)

Raczej nie, jego chyba teraz nie tak łatwo od niechcenia dorzucić, a po drugie pan Dyr. artystyczny to dla mnie zagadka. W sumie aż tak bardzo nie płaczę, do Dusznik i tak nie pojadę, za to postaram się być na wielu koncertach ChijE i przesłuchać kogo się da.

Beato, a zastanawiałaś się nad noclegiem? Widzę, że są tam pokoje 2-osobowe w rozsądnych cenach (35 zł od osoby).
A może byśmy wynajęły razem?? Nie bardzo się orientuję, ale jeśli się zamówi jedno miejsce, mogą kazać płacić za cały pokój. :(

Jestem za. Myślisz, że już pora na rezerwację noclegów?

Brzmi smakowicie, tylko jak tu planować na pół roku naprzód.....?? >:(

Zreflektowałam się, że ten wątek powinnam umieścić przecie w wydarzeniach... Coś ja dziś zakręcona bardziej niż zwykle (patrz: Awdiejewa w Dusznikach...). Eh, dobrze, że ten dzień już się kończy :)

Nic się nie stało, zaraz go zgrabnie przeniosę :)

Hop siup - i już. Co to znaczy władza  ;) Dziękuję i przepraszam za kłopot.

Moniko..nie potrzebujesz czasem osobistego "adiutanta" ?? Jakby co - zawsze jestem do usług :D (tak tylko żartowałem.. ;))

Koziołku uważaj, gotowam to zrozumieć jako oświadczyny :P:P:P:P ;D ;D

Rezerwacja biletów/karnetów jest prosta, wystarczy wysłać maila. Zrobiłam to wczoraj popołudniu i dziś rano dostałam odpowiedź z potwierdzeniem. Teraz etap "płacz i płać" :)

I u mnie - jak u Beatki - rezerwacja już z górki. :)

Ciekawe jest to, że organizatorzy Festiwalu zapraszają laureatów konkursów pianistycznych, które jeszcze się nie odbyły: Konkursu im. Czajkowskiego w Moskwie i Konkursu w Tel Awiwie. Nie sprawdzałem, kiedy dokładnie się odbędą, ale jak widać - na trasie ich pierwszej/jednej z pierwszych tras koncertowych są Duszniki właśnie...

Wunder, Armellini, Trifonov, Pobłocka, Lugansky... Wspaniały festiwal!

A zwróciliście uwagę- koncert inauguracyjny z orkiestrą- Wunder, a Awdiejewa tylko recital,
powinno być odwrotnie przecież to pan Paleczny-dyrektor głosował jako członek jury na Rosjankę ??? ???

Ja tam nie narzekam  :D :D
Właśnie odnalazłam Waszą dyskusję na ten temat z listopada. Akurat Teresa zaproponowała wypad na festiwal, a teraz marudzi, że drogo ;) Dużo osób wtedy deklarowało chęć wyjazdu - Goguś, Aro, Ewa, Sułek, Kozioł, bwv - ciekawe, jak to wygląda teraz:)

Bo wszyscy wiemy, jak Wunder gra z orkiestrą; nie dziwię się organizatorom.
Poza tym to będzie kolejny koncert IW z orkiestra pod batutą tego samego dyrygenta, pewnie im sie dobrze współpracuje.

PS. Koncert IW w Białymstoku 4II2011 juz prawie wyprzedany!

Bardzo mnie to cieszy, że tak to odebrałaś Moniczko.. :D ;)

FUNDACJA MIĘDZYNARODOWYCH FESTIWALI CHOPINOWSKICH W DUSZNIKACH ZDROJU
Rezerwację rozpoczniemy:
na karnety od dnia 3 stycznia 2011r.
na bilety od dnia 1 kwietnia 2011r.

Ja będę rezerwował bilety od dnia 1 kwietnia 2011 roku na:

Piątek 05.08.2011r 20:00 Koncert Inauguracyjny
Orkiestra Filharmonii Wrocławskiej Dyr. Jacek Kaspszyk;
Ingolf Wunder – Laureat II Nagrody XVI Konkursu im. F. Chopina -Warszawa
Aleksandra Świgut – Laureatka Międzyn. Konkursów Pianistycznych w: Nowym Orleanie- USA, Ettlingen – Niemcy, Enschede – Holandia
 
Niedziela 07.08.2011r 20:00 Recital Fortepianowy
Yulianna Avdeeva - Laureatka I Nagrody XVI Konkursu im. F. Chopina – Warszawa

i łóżko na 2 noce: piątkową i sobotnią.
   

Świetnie:) Czyli spędzimy razem trzy dni! Czekamy na następne deklaracje:)
Po tym, co przeczytałam w programie i tak czuję, że będzie to tydzień, którego nie zapomnę do końca życia:)
Tym wspanialsze będą wspomnienia uświetnione Waszą obecnością. Tak bym chciała, żebyśmy mogli
spotkać się wszyscy, choć w jeden wieczór!

Chciałbym przeprosić, ale gdy tylko zobaczyłem program z radości i w pośpiechu założyłem kolejny wątek pt. Zjazd Forumowiczów. Chyba można temu wydarzeniu nadać taką nazwę, ze względu na to ile osób sie wybiera. Moja propozycja jest następująca - niech tamten temat służy sprawom organizacyjnym dotyczących wyjazdu. Uważam, że powinniśmy działać jako grupa tak, aby nasz pobyt w Dusznikach faktycznie mógł nosić miano zjazdu.

Ja - planuję w tym roku urlop spędzić w Dusznikach. Dokładnie w dniach festiwalu. Cieszę się, że chyba nie będę z takim postanowieniem osamotniony. Beatko, Asiu i Marku - witajcie w Dusznikowym Klubie :-)

Ja również deklaruję obecność. Do zobaczenia.

Uwaga, uwaga, zmiana programu, dochodzi Koziak i Wakarecy :) :)

http://www.chopin.festival.pl/festiwal-chopinowski/66-festiwal-program?lang=pl

A tak, już widziałam. Teraz to już chyba naprawdę mamy komplet na koncert życzeń.:)) Oprócz Jewgienija, rzecz jasna. Ciekawe, czy go nie zaprosili, czy nie chciał? Będzie grał w Warszawie, może w tym samym czasie, albo zaraz potem?

"Pula karnetów została wyczerpana; brak również biletów na koncerty w dniach 5, 6, 7, 11, 12 i 13  sierpnia o godz. 20.00,
oraz 10 sierpnia o godz. 19.00 i 12 sierpnia o godz. 16.00."

http://www.chopin.festival.pl/festiwal-chopinowski/program-66-festiwalu?lang=pl

Czy jeśli Daniil wygra konkurs w Tel Avivie to zagra w Dusznikach dwa koncerty, 7 i 12?  ;D

Daniil zagra w Dusznikach 12 sierpnia, wg planu. W okienko po laureacie I nagrody Konkursu Rubinsteina wskakuje Litwin Gintaras Januševičius. Jego koncert odbędzie się 7 sierpnia (niedziela) o 16.00, czyli w dniu Yulianny A.

 :'(Jestem niepocieszona!!!!

Pianista ktory nie poszedł w gore na ostatnich konkursach w Tel Avivie i Moskwie wystapi w Dusznikach 11 sierpnia o 16.00.

Eduard Kunz jako Laureat I Nagrody Konkursu im. I. J. Paderewskiego, Bydgoszcz 2010

"Du holde Kunz!":)) Z pewnością miło będzie go posłuchać.
Ktoś też pewnie wystąpi zamiast Daniiła, jeśli on wygra ten konkurs. Byle tylko nie było już zbyt wielu dalszych zmian.

Wpadł mi w oko poniższy artykuł:
http://www.mmwroclaw.pl/332523/2010/8/13/skandal-na-miedzynarodowym-festiwalu-chopinowskim-w-dusznikach-zdroju?category=spozaMiasta
Pozostaję w nadziei, że w tym roku nic podobnego się nie wydarzy! (Wiem, że Pani Paleczna, niestety nie żyje.)

Oj, biedni ci organizatorzy, to im psikusa zgotował Daniil, i to już po raz drugi  ;D Ciekawam przeogromnie, kto zagra 13 sierpnia na Wielki Finał festiwalu.

Kolejna zmiana programu festiwalu, nieuwzględniona jeszcze na oficjalnej stronie.
Daniil Trifonow wystąpi w sobotę 13 sierpnia.
W piątek 12 sierpnia wystąpi laureat II albo III nagrody Konkursu im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie.
Czyli Korea, tylko nie wiadomo Yeol Eum Son czy Seong Jin Cho.

Wbrew informacji, jaką otrzymałam od organizatorów festiwalu w programie 12 sierpnia figuruje Sara Daneshpour.

Retransmisja dzisiejszego koncertu Ingolfa w Dwójce 13-go w sobotę.
W poniedziałek bezpośrednia transmisja z recitalu Leonory Armellini.
Mam nadzieję, że inne koncerty będą w późnieyszych terminach.

Pierwszy, ale jakże ważny, bo inauguracyjny festiwal recital, bo w wykonaniu bożyszcza Ingolfa poza nami…

To był inny Ingolf niż ten, którego pamiętamy z Konkursu. To nie był pupil, ale już zdecydowanie rasowy profesjonalista świadomie formujący tkankę muzyczną dzieła, ale, chwilami odnosiłem wrażenie, także i pianista z nieco podciętym skrzydełkami, z poskromioną i okiełznaną fantazją, w której artystyczne poszukiwania ustąpiły miejsca przemyślanym, ale jednak nieco oklepanym estradowym wzorcom. Porównując jego grę z I i II części recitalu zaryzykuję twierdzenie - to był pianista o dwu twarzach: ta pierwsza, przed przerwą, szopenowska - zdawała się wyrażać lekkie zmęczenie i brak nowych inspiracji, ta druga – Mozart, Liszt – wspaniałe emocje malowane autentycznym zaangażowaniem się w spontaniczne kreowanie swojej własnej wizji odgrywanych utworów. Wielki bożyszcze poeta i wirtuoz. Taki – jakiego kochamy.

Oba bisy – szopenowskie. Trochę szkoda. Bo Chopin mu dziś nie leżał. Wielki brylantowy Walc Es i Kołysanka - tylko to potwierdziły. Ten pierwszy – z nieczystymi nutami i nawet chwilową pamięciową dziurką, ten drugi – grany jakby pod komendę: „ty mały łobuziaku, dlaczego jeszcze nie śpisz?!” Na trzeciego bisa się nie zdecydował. Może już nie miał siły, albo świadomy był uciekających i z gubionych fluidów. A może miał gorszy dzień? - i chciał go jak najszybciej zakończyć?
Szkoda, bo podsłuchując jego poranne rozgrywanie się w hotelowym pokoju (miałem sąsiedni „numer”) – zdawało się, ze wieczorem rzuci publiczność na kolana. Nie rzucił. Ale może tylko dlatego, że ciasnota na Sali (strasznie wąskie przeeświty niedzy rzędami) na to nie pozwoliła. ;)

 Uuuuuu......Czyżby Ingolf się zakoncertował? Zmęczenie, wypalenie? No nie, Wundi, nie wierzę... Chyba jednak gorszy dzień...Mnie pewnie by  się podobało, ale ty Januszu, surowy krytyku, wyłapiesz więcej niuansów wykonawczych niż ja, początkująca melomanka :)

Na temat odbioru przez Szafarczyków Ingofowego recitalu wynikła pewna dyskusja ;) Faktem jest, że pod koniec koncertu poczuł się źle, skąd tylko dwa bisy i sygnalizowany przez niego ból głowy. To mogło wpłynąć na owe drobne potknięcia i może mniejszą siłę włożonych emocji (choć w moim odczuciu nie wpłynęło na to, co w jego grze jest wartością stałą - piękno, subtelność i kolor dźwięku, wdzięk prowadzenia melodii).
Co do Chopina - być może brak poszukiwań w Chopinowskich interpretacjach wynikał z faktu, że Ingof te interpretacje właśnie niedawno znalazł i nadal uważa za warte zaprezentowania;) W każdym razie tu zaprezentował utwory, które w jego wykonaniu ogromnie lubię i z przyjemnością daję się prowadzić jego muzycznej opowieści, nawet jeśli już wiem, dokąd prowadzi ścieżka:)
Bolero, Ballada, Andante spianato i Polonez... Ingolfowe Bolero, jakie jest, każdy słyszy;) Wielu z nas jest pod jego urokiem. Nadal mnie nie nudzi:) Ballada, w postaci chyba podobnej do tej znanej nam z ostatniej płyty, mnie urzekła swoją romantyczną frazą. A Polonez jak zawsze zamaszyście, wspaniale porwał do tańca moją duszę kołyszącą się leniwie w obłokach, zasłuchaną w Andante.
Ingolfowy Mozart, poza tym, że świetny, jest przede wszystkim mniej osłuchany i ma dla nas wciąż urok nowości. Zresztą druga część recitalu nie budziła żadnych kontrowersji :) Zjawiskowe Soirees de Vienne, pełna ekspresji Rapsodia, podobały się wszystkim.
Mieliśmy też wspólne zdanie co do samej osoby Ingolfa - ci, którzy jeszcze nie mieli okazji spotkać go osobiście, mogli przekonać się o jego nieodpartym uroku:)) Co widać na zdjęciach, na które zgodził się bez wahania i do których cierpliwie pozował mimo nienajlepszego samopoczucia. To będzie naprawdę wspaniała pamiątka.

Dzień dobry!
Jestem tu nowa:)
Ale czytam Was od konkursu. I podzielam Wasze emocje!
No i jestem fanką Ingolfa:)
Jego koncert e- moll po konkursie wysłuchałam na żywo już 3 razy!:)
Miałam też okazję posłuchać go i poznać na próbie w mojej dawnej szkole muzycznej w Poznaniu.
Do Dusznik, niestety, nie dotarłam.
Ale za to w listopadzie wybieram się na jego recital do Berlina - bilety leżą wydrukowane w szufladzie!
Ogromnie jestem ciekawa jego Mozarta i Liszta:)

W pełni podzielam opinię Aleksias co do nowej " wunderowej"  interpretacji Chopina, tej " płytowej".
Mnie też ona urzekła! I zaciekawiła.
Ingolf jest " w drodze".
Ja mu w niej będę towarzyszyć.



 

Witaj Julko, zazdroszczę Berlina. Ale przypominam, że w Dwójce 13-go Wunder w Dusznikach
z Mozartem i Lisztem :)

Cześć Tereska!:)

Dzięki za powitanie:)))
O retransmisji 13 sierpnia pamiętam!

Z Berlina zdam relację, przebieram już nogami z radości....
Ale przedtem jeszcze nieraz się odezwę!
Do tej pory " urzędowałam" tylko na fanpage Ingolfa na Facebooku.
Ale zabrakło mi wymiany myśli i prawdziwych emocji - dlatego już jestem z Wami!:)

Julko, witam bardzo serdecznie!
Wspaniale, że dołączyłaś do nas. Każdy wrażliwy i rozkochanych w muzyce meloman, posiadający autentyczną pasję ale i mentalnie oddany swym artystycznym idolom jest dla nas skarbem. Mam nadzieje, że będziesz się u nas czuła jak w symbolicznej rodzinie pasjonatów, ale i także - jak pośród prawdziwych przyjaciół. (Nie tylko, wirtualnych  :) )

Kochani, cierpię na deficyt czasu. Tu w Dusznikach dzieje się tak wiele, ze nawet nie jestem w stanie uczestniczyć w każdym koncercie. A chciało by się, bo takiego zatrzęsienia genialnych młodych pianistów i niezwykłych osobowości artystycznych nie było tu chyba od lat. Gdy zas dodać do tego, że obok Dusznik rozpościeraja się wspaniałe Góry Stołowe i liczne miasteczka kuszące swoim urokiem - niewiadomo, za który srokowy ogon uchwycić sie. A poza tym...Tak się złożyło, że wiekszość uczestników kwaterowana jest w tym samym hotelu, w którym mieszkam (Wiadomo: Hotel Fryderyk :D). Podpatruje (sorry: podsłuchuję  ;) ) ich nie tylko próby (rozgrywanie się przed występami), ale także jak udzielają wywiadow, jak zbierają się na koncert (podwożeni minibusikami), no i co rusz jadam gdzieś obok ich stolika swoje hotelowe śniadania. Nie bardzo wiec mam czas, aby skopić się i opisywać ich festiwalowe objawienia. Pewno dopiero po powrocie - podejmę jakąś skromną próbę spisania swych refleksji i wspomnień. Darujcie więc za wstrzęmięźliwość w bieżacym kronikarstwie.
Kochani, musimy do Dusznik przybyć w kolejnych latach, najlepiej wszyscy! Wszyscy, którzy tu przybyliśmy w tym roku - nie załujemy i doznajemy niezwykłych, niecodziennych inspiracji i  wrażen. A przed nami tyle jeszcze czekajacych... Własnie pomału zbieram sie do wyjścia. Dziś wieczór zagra dla nas Julianna :)

Witaj Janusz!

Dziękuję Ci bardzo za serdeczne przyjęcie do Waszego grona przyjaciół melomanów - entuzjastów muzycznych doznań.
Dziękuję Ci również za wiele naprawdę trafnych recenzji - znam je wszystkie niemal na pamięć ( w kontekście konkursu )!
Od dawna byłam z Wami mentalnie... :)

Mozartowi, Casablance, Teresie i całej reszcie też dziękuję, bo fajnie czujecie i piszecie!:)
W przyszłym roku tak ustawię swój kalendarz, że na pewno będę z Wami w Dusznikach.
Pozdrawiam!
Janusz, dokonałeś fantastycznego wyboru z tym urlopem:)

Aleksias, Janusz,

Jak grała Julianna? Byliście wczoraj na jej recitalu?

Witaj Julko!

Moim zdaniem fantastycznie, natomiast inni byli innego zdania. Jest to pianistka wyjątkowa lub jak kto woli - specyficzna. Genialna interpretacja Poloneza-Fantazji i Scherza (przynajmniej moim zdaniem - Beata i Asia będą polemizować). Przyznaję, że nieco nadinterpretowała mazurki, które nie były najmocniejszą częścią programu. Julce bardzo leży Liszt, szczególnie podobała mi się transkrypcja Wagnera, który charakterem Rosjance niezwykle pasuje. Janusz powiedział nam, że Awdeewa swoimi interpretacjami unosi się ponad, ale mam nadzieję, że Janusz osobiście rozwinie tą myśl na forum, ponieważ nie chciałbym nikogo wprowadzić w błąd.

Jeszcze raz witam na forum nową koleżankę. Mam nadzieję, że weźmiesz udział w przyszłorocznym zjeździe, który jak sądzę, odbędzie się na pewno.

Dzięki, Goguś,

Przeczytałam wczoraj, jak imponująco prowadziłeś Waszą grupę ku Dusznikom, gratuluję, zadałeś sobie sporo trudu:)
Tak, w przyszłym roku mam zamiar do Was dołączyć!

Co do Julianny - podczas konkursu była zdecydowanie nie z mojej bajki. Nie podobała mi się jej rwana manierycznie fraza.
Jej rubato wyskakiwało poza myśl muzyczną.
Ale jestem ciekawa, jaką teraz idzie drogą. Obiecała popracować nad Chopinem...
W innym repertuarze - Liszt, Rachmaninow, Prokofiew, Beethoven ( ?) - radzi sobie zapewne znacznie lepiej.
Dziewczyna ma silną osobowość estradową, ale czy jej wizje muzyczne kiedyś mnie uwiodą?...

 Czekam na relację Janusza i Aleksias!:)
 

Julko, otóz i moja relacja. Tak trochę na gorąco, a jednak po godzinach przemyśleń i pierwszych refleksjach z pewnym dystansem do samego wydarzenia...

Na Koncert Julianny Awdiejewej wszyscy czekaliśmy z olbrzymim zainteresowaniem. Nie tylko dlatego, że oto dostąpimy zaszczytu bezpośredniego wysłuchania najwyżej uhonorowanej uczestniczki ostatniego KiFCH, i nie tylko dlatego, ze od Konkursu niewielu dane było słuchać Julianny na żywo, ale chyba przede wszystkim z powodu, iż większość z nas do dziś wspomina kontrowersje towarzyszące jej występom i licznie kreowane teorie - na ile jej zwycięstwo przypisać jej samej, a na ile nie zawsze i nie do końca zrozumiałym decyzjom spiskujących jurorów.
Od razu zaznaczam: dla mnie Julianna od samego początku Konkursu była charyzmatyczną osobowością i jakkolwiek nie zawsze trafiała swoim Chopinem w moje rozumienie muzyki, o tyle podziwiałem jej za jej nietuzinkową osobowość, „konkursowe” opanowanie, wyważoną emocjonalnie grę i doskonały warsztat. Owszem, podczas Konkursu brakowało mi w jej grze odrobiny serca i słowiańskiej wylewności, może szczypty fantazji, finezji, może odrobiny luzu… Ale przecież to był Konkurs, a więc performance, który rządzi się nie  emocjonalnymi uniesieniami (melomanów, publiczności), a chłodnymi, na ogół bezdusznymi prawami belferskich jurorów. Taką grą, nie dziwię się, doskonale wpasowywała się w ich oczekiwania. Po konkursie był Koncert Laureatów. I oto – przeobrażenie. Oto na oczach zaciekłych krytyków z kobiety- babusa, z artystki-kalkulatorki, z zimnego (ale wytrawnego) gracza rodzi się dla mnie wrażliwa nimfa, pianistka-bluszcz, zaprzeczenie samej siebie, a może własnie nie zaprzeczenie – a uzupełnienie osobowości świadomie wcześniej tłamszonej pod konkursowy mores i dyscyplinujący przymus?

Jeśli o tym wszystkim pisze własnie teraz, to aby dac podbudowę pod moje oczekiwania na ten pierwszy od wielu mcy jej koncert i rozumienie osobowości Awdiejewej. Poprzeczkę wystawiła sobie ( i nam) bardzo wysoko. Doskonale wiedziałem, ze grac zaraz będzie nie tylko artystka, ale i bardzo inteligentna kobieta, wytrawny, myślący wirtuoz. Znakomicie rozumiejąca prawa sal koncertowych, katedr profesorskich i oczekiwań krytyki. Jak to wszystko wrzucić do jednego tygla? Jak nie zatracić przy tym nic z własnej osobowości a jednocześnie schlebić oczekiwaniom prawie każdego? Znalazła jedyny w swoim rodzaju i moim zdaniem jedynie słuszny sposób. Nazwę to moim terminem: wykreowała muzykę (interpretację) ABSOLUTNĄ. Wzniosła się ponad wzorce, ponad modły, ponad jakiekolwiek problemy techniczne. Ponad wszystko, co mogłoby upodabniać ją do kogokolwiek, do jakiejkolwiek szkoły pianistycznej i jednocześnie nie roniąc choćby jednej nuty z zapisów kompozytora. Jej gra była nieskazitelna, idealna technicznie, czyta i autentycznie wielka. Była jak cesarzowa, która swoją interpretacją ponad wszystko i ponad wszystkim, każdym gestem a nawet sylwetką przy fortepianie odżegnuje się od korony jakiegokolwiek królestwa pozostając do ostatniego akordu wierną jedynie samej sobie. To była gra, w której nie malowały się tęczą poszczególne barwy, to byłą gra, w której biel rozgrzanych do białości jej emocji oślepiała każdego, kto choć trochę starał się podążyć za jej wizją, przesłaniem, filozofią. Gra godna wielkiej kreatorki, heroiny, myśliciela. Nie potrzebowała rozgrywać i dzielić ludzkich emocji na perły i glinę.  Ona je scalała lepiąc  z nich i tworząc z nich swój własny wspaniały monument. Nieskazitelna technicznie, do bólu autentyczna, genialna w kreowaniu dzieła, absolutna w prawdzie przekazu… Co chcieć więcej od artysty? Od genialnego Artysty…

Julia we wczorajszym koncercie wniosła się ponad podziały i artystyczne przesłania. Ponad nawet swój własny nie zawsze dla niej sprawiedliwie kreowany przez melomanów wizerunek. Udowodniła, ze zwycięstwo w Konkursie nie było przypadkowe. Było zapowiedzią. Zapowiedzią wielkiego Artysty, który na naszych oczach wspina się i wstępuje zasłużenie na Parnas.

Julio! Jesteś Wielka! We mnie masz wiernego obrońcę i wyznawcę. Czekam Twych następnych Koncertów-Gigantów, taki, jakim był ten wczorajszy w Dusznikach...

Przypominam.

Tym, którzy nie są w Dusznikach - dziś o 16.00 na antenie radiowej dwójki recital L. Armellini.

Świetna recenzja Januszu, tak mnie zachęciłeś, że chyba powalczę o wejściówki na
jej koncert na ChijE :)

Dzięki Janusz,
za nadzwyczaj wnikliwą recenzję!
Taką, powiedziałabym, podpartą kulturowo, socjologiczne, psychologicznie i oczywiście artystycznie.
Nie wiem, czy zdajesz sobie sprawę, ale właśnie postawiłeś Juliannie pomnik:)

Mam nadzieję, że będzie retransmisja jej recitalu w dwójce, to popolemizujemy.
A może nie?
Na totalną carycę fortepianu to Julianna mi wyglądała i tak też brzmiała podczas konkursu.
Ale do mnie ze swoją wizją Chopina nie trafiła.
Posłuchamy, jak będzie tym razem!

Skoro jest Januszu jak piszesz - to mam nadzieję, że wręczysz Julii A kwiatka z przeprosinami za  nasze wcześniejsze złośliwe komentarze pod jej adresem (o ile będziesz miał okazje). :)

Zaczynamy recital L. Armellini. Na konkursie wysłuchałem jedynie jej koncertu i niezbyt przypadł mi do gustu. Mam nadzieję, że dzisiejszego popołudnia zmienię o niej zdanie.

Miłego odbioru.

Dziwne to wszystko. Tak się zastanawiam, na co nam jakiekolwiek konkursy, skoro w późniejszej karierze Ci sami wykonawcy pokazują zupełnie inne Ja? Weźmy Wundera - po nagraniu płyty i kilkudziesięciu koncertach okazuje się, że zamiast Ingolfa, mamy Ingolfa I i Ingolfa II. Bierzemy Awdiejewą i okazuje się, że własne Ja pokazuje nam dopiero 10 miesięcy po konkursie. Niektórzy pianiści są jak kameleony, dopasowują się do otoczenia, zapominając o tym, by pokazać nam muzykę, tak jak oni ją odbierają. Kończy się tym, że na końcu zastanawiamy się, która osobowość jest tą osobowością autentyczną, a która nie. Nawet jeśli Awdiejewa rzeczywiście gra teraz zachwycająco, to i tak będę do niej odczuwał dystans, ponieważ ważniejsze było dla niej wygranie konkursu, niż bycie sobą, pokazanie muzyki rozumianej na swój sposób. Nie cierpię, kiedy ktoś zmienia się jedynie po to, żeby osiągnąć jakiś cel, na chwilę obecną widzę, że konkurs promuje tego typu zachowania, co mnie przeraża. Wychodzi na to, że dwóch pierwszych laureatów KFC prezentuje muzykę inną niż ta, którą się reklamowali w październiku ubiegłego roku. W tym momencie zyskuję szacunek dla Trifonova czy Bożanowa, którzy wyrażali siebie i mimo, że nie byli ani pierwsi, ani drudzy - wygrali, ponieważ pokazali nam prawdziwych siebie, a nie swoje misternie i mozolnie budowane maski.

Co ja pisze, pomyliłem Leonorę z Helen Tysman - Przepraszam za wprowadzenie w błąd.

Moja ukochana ballada g-moll. Ewa specjalnie do mnie zadzwoniła gdy ją usłyszała w radio  :D. W przypadku tego konkretnego utworu wymagam doskonałości a Zimerman to to nie był. Być może słuchając na żywo odniósłbym inne wrażenie (patrz maraton Yokoyamy) lecz mając możliwość odtworzenia ulubionej interpretacji pozostanę wybredny.

Masz rację wykonana dość ciężko i pracowicie.Ale podobno nauczyła się jej bardzo niedawno.

Za to bardzo podobała mi się Noveletta Schumana.

Po przyjeździe usiadłem z programem i długopisem i zacząłem odhaczać utwory, które usłyszałem na festiwalu a z którymi chciałbym się bardziej osłuchać, wśród nich jest również ten utwór Schuberta.

1. bis - co to za utwór, Leonora chyba coś powiedziała ale nie byłem w stanie nic usłyszeć?

Rondo capriccioso Mendelssohna, mam znów sentyment do tego utworu... Chochliki!  :D Leonora błyszczała całą paletą barw, świetnie czuje się w brillant. Dysponuje wirtuozerią, ale nią nie emanuje - stosując wszystkie możliwe środki wyrazu stara się wykreować dzieło. Krótko mówiąc - mnie dziś znów zachwyciła swą perlistością, wrażliwością i szlachetnym dźwiękiem. Szczególnie Nokturn fis-moll był piękną, dramatyczną impresją, która budziła we mnie napięcię i oczekiwanie na ciąg dalszy. Podziwiam, że Armellini nie nadwyręża dynamiki, ma ujmujące forte.
Cóż, Wy, szczęśliwcy, napiszcie więcej!  :D  Jak ona wypiękniała...
Pozdrowienia dla pana Dyżewskiego (może obecnego w Dusznikach?), który (także) zachwycał się Włoszką podczas KCh.  ;)

Mnie też podobały się Wariacje Klary Schumann ,pierwszy raz słyszałam ten utwór.Uroczy.

Witajcie nowi i starzy przyjaciele. Wróciłam z innego, najpiękniejszego ze znanych mi światów i (na szczęście!!!) zdążyłam wprost na recital Leonory. Znalazłam się więc znów TAM, gdzie została nasza trójka szczęśliwców. Niestety, czy to zmęczenie po długiej podróży, czy jednak niedoskonałość przekazu i brak szalejących dookoła fluidów, koncert mnie nie zachwycił. Ze względu na naszych przyjaciół, mam nadzieję, że to tylko moje odczucie... :(

Rozmawiałem z Beatą i zdaje się, że dziewczynom się podobało.

Mi też wydaje się, że duży wpływ na odbiór muzyki ma atmosfera festiwalu i piękne okoliczności przyrody. Odbiór w domu przez radio nie sprzyja tak wielkim i wspaniałym doznaniom jakich doświadczyliśmy w Dusznikach.

O naszej sympatii Leonorze powiem tak: jej prawdziwy młodzieńczy wdzięk zamienia się na estradze w miluchny dxwięk.  :D
Mnie Leonora najbardziej ucieszyła tarantellą i nokturnem. O ile ta pierwsza pod palcami rodowitej Włoszki nie mogła nie zabrzmieć autentycznie o tyle muzykalnością nokturnowej interpretacja dodała nową jakość: ciepły nocny nastrój i melodyjną śpiewność. Ballady mi nie przypadły do gustu. Nie tylko  z powodu drobnych potknięć w palcówkach, ale ich rozmach, oddech i ich pospiesznie budowane kulminacje były tuzinkowe, dxwięk nieosadzony, pospiech niepotrzebny tam, gdzie mógł wesprzec się ciszą. Za to nie tylko w balladach, ale i wszystkich pozostałych utworach pięknie pobrzmiewały soczyste basy i perełkowo mknące wioliny. Ogólnie - to był ładny występ, pieknej dziewczyny, utalentowanej i emocjonalnie dojrzałej pianistki.

Nawet, Bogdanie - miałem możliwość, bo oddając klucz na portierni własnie natknąłem się na Julianne czekającą z walizkami na minibusik. Wcześniej - jadłem z nią także sniadanie (przy sasiednum stoliku). Ale zarówno przy śniadaniu (podczas którego przeglądała tuziny SMS-ow albo serfowała nieustannie po interneci) i teraz -myslami, widziałem, była gdzieś bardzo, bardzo daleko... Powiedziałem jej tylko, Do widzenia! Pani Julianno, uśmiechnęła się na sekunde, trochę jakby sprowadzona nagle na ziemie (chyba mnie nawet rozpoznała z wczorajszego pokoncertowego świętowania) i odrzekła piekną polszczyzną: Do widzenia... Ale spoko! Bogdanie. Mam nadzieje, że takie przeprosiny wystosuje do niej sama Pani Historia światowej pianistyki. ba! Jestem pewien!

Januszu, odpuściłeś sobie dzisiejszy koncert? Kompilacja sonat z nutką Chopina. Szczerze mówiąc byłbym ciekawy sonaty Janacka.

No niestety, nie da się byc wszędzie. Duszniki - to przede wszystkim dla mnie Festiwal, ale... ale nie tylko...
I nie ma tego złego, co na dobre nie wyjdzie. Zachowam wiecej ostrości ucha i emocji na klika wciąż z niecierpliwością wyczekiwanych muzycznych wydarzeń  :)

Hm, Armellini podoba mi się, ale mnie nie porywa.
Jest bardzo muzykalna, gra bardzo ładnym dźwiękiem, takim " zamszowym":)
Ale brakuje mi w jej grze szerszego oddechu, swobodnego smakowania materii utworu.
To jeszcze ciągle jest dla mnie miłe dla ucha, ale trochę jakby szkolne granie.
Najlepiej dziś brzmiały mi Wariacje Klary Schumann i nokturn.  

Chyba, Julko, mamy bardzo zblizone muzyczne upodobania  ;)  :)

Witajcie! Powiedzcie czy są gdzieś transmisje z festiwalu? Z Waszych wypowiedzi wynika, że tak. Napiszcie gdzie. Piotrusiu Dzięki za dobre chęci. Posłucham sobie  w zamian jeszcze raz jej konkursowej interpretacji Poloneza Fantazji. Może choć w części zrekompensuję sobie wczorajszą nieobecność. Jakbyś wiedział o jakimś nagraniu z festiwalu to daj mi znać.
Jutro wezmę się za obróbkę zdjęć i wyślę je Januszowi. A dziś niestety, szara rzeczywistość - pierwszy dzień w pracy po urlopie czyli istne urwanie głowy

Sławku, a ja zachecam Cię raz kolejny do założenia konta na FB. Mógłbys wtedy samodzielnie dokonać swoimi zdjątkami fantastycznej inauguracji swojego fabebookowego profilu  :D

Dziś, dwójka PR transmitowała koncert Leonory Armellini, a trzynastego, w sobotę o 20-tej, odtworzą inauguracyjny koncert Ingolfa. Mam nadzieję, że może uda się w ten sposób posluchać również Daniiła.
W tej chwili dwójka transmituje z Londynu mój ulubiony A-moll Griega.

OK Januszu, zrobię jak doradzasz. Pewnie nie dzisiaj ale niebawem. Ale może warto wrócić też do naszej dyskusji na temat jakiejś przestrzeni dyskowej na jakimś serwerze. Może zwrócilibysmy się do Niebieskookiego, może miałby jakiś pomysł?

Ewuniu, czyli w dwójce jest szansa na posłuchanie tego co mnie ominęło. Zalezy mi zwłaszcza na Awdziejewej. Jakbyś wiedziała coś to napisz, proszę

Póki co wiadomo było tylko o dzisiejszej transmisji na żywo i retransmisji Ingolfa w sobotę. Może PR2 dostanie nagrania z innych koncertów ale mogą one zostać odtworzone w każdej chwili i bardzo trudno będzie trafić na taką transmisje.

Janusz,

Jak mnie Julianna zachwyci to się w gustach muzycznych rzeczywiście bardzo zbliżymy:)
Ale Ty słuchałeś jej na żywo, a ja wysłucham, wierzę!, retransmisji. To nie to samo, wiesz.
A biorąc pod uwagę moje wcześniejsze do niej uprzedzenia, mogę się aż tak nie rozentuzjazmować;)
Ale jestem otwarta!

ja wiem, że poprawnie jest " Januszu":)

Relacja z niedzieli - część 1 :)
Wczoraj pożegnaliśmy kolejny dzień w magicznych Dusznikach i pożegnaliśmy tych przyjaciół, którzy nie mogli pozostać dłużej. Smutno było się rozstawać, ale pocieszała myśl, że przecież niejeden zjazd przed nami :) A poza tym teraz czytając swoje posty będziemy widzieli poza kolumnami czarnych znaczków nie swoje wyobrażenia, ale autentyczne postaci z krwi kości, żywych ludzi, z którymi przeżywaliśmy festiwalowe emocje, dyskusje, z którymi pozowaliśmy do pamiątkowych zdjęć i popijaliśmy "herbatkę w dużej szklance bez cynamonu" w knajpce Oaza nad szumiącym wesoło strumykiem. :)

Wczoraj przeżyłam też zupełnie wyjątkową muzyczną przygodę.
W tym miejscu muszę przyznać, że zdecydowanie odczuwam niedosyt Chopina w tym szczególnym miejscu, jakim są Duszniki.
Nie miałabym zresztą nic przeciwko wykonywaniu w trakcie festiwalu dzieł innych kompozytorów. Stwierdziłam jednak, że proporcje w moim odczuciu zostały stanowczo zachwiane. Wręcz wyczekuje się na utwory Chopina, czasem doczekując się ich dopiero w postaci bisów.
I oto nareszcie przyszedł moment, kiedy potrzeba pełnego zanurzenia, nasycenia Chopinem została zaspokojona. :D
Z początku dość nieśmiało podchodziłam do kwestii pianistycznego maratonu. Nie miałam pewności, czy ilość będzie miała dostateczne przełożenie na jakość. Nie było pewności, czy pianista o nieznanym nam wcześniej nazwisku zapewni nam wrażenia na odpowiednim poziomie. Nie byłam też pewna, czy wytrzymam pięć godzin bezustannego słuchania muzyki. A jednak dałam się namówić i poszłam z innymi do muszli koncertowej, gdzie zasiedliśmy na ławkach pod pokrytym obłokami niebem, w otoczeniu wspaniale szumiących drzew, w samym centrum zdrojowego parku.
Koncert trwał istotnie całe pięć godzin, na szczęście z kilkoma krótkimi przerwami. Okazało się jednak, że nie stanowi to problemu. Piękno chopinowskiej muzyki sprawiło, że nie czuło się upływającego czasu, nie przeszkadzały niedogodności siedzenia przez dłuższy czas bez ruchu na twardych ławkach. Yamaha w tej wolnej przestrzeni okazała się brzmieć nadspodziewanie pięknie, jej dźwięk niósł się w powietrzu daleko i czysto, przekazując najdrobniejsze niuanse interpretacji artysty. A Yukio Yokoyama okazał się być wspaniałym artystą, który cały swój kilkugodzinny maraton potrafił natchnąć prawdziwie chopinowskim duchem i sercem. Jego interpretacje były uczciwie klasyczne i momentami oczy wilgotniały za mgłą wzruszenia.
To niebywałe, ale zdało się, jakby przyroda, urzeczona pięknem muzyki Chopina, postanowiła dołączyć swój głos do chóru sławiącego piękno świata. I tak towarzyszyły nam w tym radosnym przeżywaniu święta muzyki.
Pięknie było słuchać Andante spianato zatapiając wzrok w prawdziwych obłokach... A gdy rozbrzmiał Polonez, chmury rozstąpiły się i poczuliśmy na twarzach blask słońca.
Przy preludiach zaś, do dźwięków fortepianu dołączył się śpiew ptaków, który zdawał się nasilać podczas preludium Des-dur – jak gdyby ptaki szykowały się na nadchodzący deszcz...
Wiatr wzmagał się, jego podmuchy dodawały dramatyczności wspaniałemu agitato z sonaty h-moll. Sonaty, którą Yokoyama zagrał tak imponująco, że porwał  słuchaczy z ławek w porywie gorącego aplauzu.
I trwaliśmy tak te całe pięć godzin, w jedności z naturą, pośród chmur, wiatru, ptaków i drzew... zanurzeni w Chopinie... To były bardzo piękne chwile.