XIV Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego

[kozioł]

Czy takie staccato na skrzypcach rzeczywiście jest takie trudne?
Na fortepianie chyba legato jest najtrudniejsze?

Terenia, nie wiem jak Bart to określi..ale powiem tak od siebie, że proste to raczej nie jest - zależy jeszcze jakie staccato: wzrastające, czy opadające tj w górę poprzez struny i dzwięki od niższych do wyższych, czy odwrotnie - na gitarce prościzna (oczyw.mam na mysli elektryka, co wcale nie znaczy że nie wymagana jest przy tym precyzja, bo jest..każde bowiem potknięcie przy dużym nagłośnieniu słychać jak diabli)..No ale ze skrzypcami wygląda to znacznie gorzej (oczyw. Bartek moze mnie poprawić, jeśli plotę w tym miejscu bzdury) b.trudna technika, zależna od odpowiedniej pracy smyczka - który w trakcie jej wykonywania nie przylega do strun, jak podczas "normalnej" grzy, ale jest od nich przy każdym dzwieku odrywany - przy tym dochodzi "przemienna" praca smyka (obustronnie) a nie tylko w jedną stronę, jak np w trakcie grania "ciągłej" melodii. W ogóle element techniczny wymagający dużego wyczucia, w przeciwnym razie smyczek po prostu po strunach skacze (jakby sie od nich odbijał, podobnie jak sprężyna ), a jeśli jeszcze dochodzi coś takiego, że jest on nieodpowiednio wysmarowany kalafonią, to już kaplica (zresztą Bart, zapewne lepiej to wytłumaczy, bardziej fachowo..ja tam nie chcę się za bardzo kompromitować )

[TeresaGrob]

Dzięki koziołku, mniej więcej rozumiem

[Julka]

Nareszcie zasiadłam i słucham.
Tarara. Charyzmatyczny skrzypek. Po raz pierwszy go widzę...

[Julka]

I pierwszy raz go słyszę!
Jego skrzypeczki trafiają mi do serca...

[Janusz1228]

to dziwne... ilekroć słucham pięknej muzyki - tylekroć nadbiegają do mnie wspomnienia z dzieciństwa 

[Janusz1228]

było to dla mnie bardzo liryczne piękne  wykoanie, ale nie do konca tym razem czułem duszę koncertu

[Aleksias]

No i wreszcie zaskoczył... nawet Bartusowi w końcu się coś tam spodobało
Fakt, że łatwo zachwycić się tym koncertem - tyle piękna.... Choć to nie było to, co wczoraj Tamta magia, oczarowanie...

[kozioł]

Asiu, to zacytujmy może Bartka wypowiedzi zamieszczone na forum TVP Cultura

1. "Gadzina jest podobny do Paganiniego

     szkoda, że gra trochę inaczej"

i nr 2
    "Panie redaktorze

    Nie zapytał się pan o staccato pani Teresy
    Proszę, niech się pan zapyta"

P.S. Podobno Bart podjął ostateczną decyzję o wycofaniu się z forum ?? nie bierzcie tego na serio, zobaczycie..zaraz wróci

[Aleksias]

A tak, widziałam.... i to nie wszystko... Ładne było to o butelce... Po moim kazaniu odnośnie delikatnych i łatwych do zranienia kobiecych uczuć Barto poszedł wyszaleć się na zewnątrz

Ale były też pochlebne uwagi pod adresem Stefana:))

iP.S. Podobno Bart podjął ostateczną decyzję o wycofaniu się z forum ?? nie bierzcie tego na serio, zobaczycie..zaraz wróci

No, mam taką nadzieję:))

[Mozart]

Sibelius w wykonaniu Tarary był naprawdę świetny, czułem, że w tym ambitnym repertuarze późnego romantyzmu zaprezentuje się lepiej niż w błyskotliwo-modlitewnym Wieniawskim.

Bardzo dobra artykulacja, intonacja - niech potwierdzi to sam bohater ostatnich postów (to z Paganinim Ci wyszło, Bartulus  ). Tak, Asiu, wreszcie zaskoczył - dobre sformuowanie... Cieszę się, on jest dla mnie dojrzałym artystą - choć jeszcze nieperfekcyjnym. Podobał mi się ekspresyjny smyczek w Adagio, świetnie zagranym - tak jak Allegro. Głęboki, pełny dźwięk, ale nieprzesadzony; ładne frazy, barwy, napięcia. Finał - też trochę zesputy, miejscami - i to w podobnych miejscach co wczoraj (zabójcze biegniki). Zagrany nieco inaczej niż w przyp. Koreanki - trudno mi porównywać, bo zupełnie inny rodzaj odbioru - wykonanie Soyoung było tak znakomite - w emisji, ekspresji - że nie sądzę, by w akustyce Auli UAM Tarara zachwycił mnie bardziej niż ona. 

[Mozart]

było to dla mnie bardzo liryczne piękne  wykoanie, ale nie do konca tym razem czułem duszę koncertu

No tak, Duszę czujemy u Ojstracha, Hahn, Vengerova. 

[fille007]

Sibeliusa nie znałem. Ale po dzisiejszym na pewno się zainteresuję tym kompozytorem. Pięknie zagrany koncert, wrażenia niespotykane.

Ja także dopiero dzięki temu konkursowi poznałam koncert skrzypcowy d-moll Sibeliusa  i też mnie zachwycił - ta majorowa 3 część ciągle gra mi w głowie   Taki "polonez Północy". Przepiękny!  

[Mozart]

Trafnie, Kasiu!    Mówi się, że to najlepiej skomponowane ogniwo koncertu na skrzypce i orkiestrę.

[fille007]

Patryku Amadé zazdroszczę Ci wczorajszego koncertu live  Chyba mamy zwyciężczynię  Ciekawe co pokaże jutro Kulibaev na swoich violon będących dziełem sztuki, nawet gdy leżą spokojnie w futerale

Sibelius mnie faktycznie oszołomił, ale miałam wrażenie, że solista z trudem przebija się przez troszkę zbyt potężnie grajacą orkiestrę.

[Aleksias]

Sibelius w wykonaniu Tarary był naprawdę świetny, czułem, że w tym ambitnym repertuarze późnego romantyzmu zaprezentuje się lepiej niż w błyskotliwo-modlitewnym Wieniawskim.

Bardzo dobra artykulacja, intonacja - niech potwierdzi to sam bohater ostatnich postów (to z Paganinim Ci wyszło, Bartulus  ). Tak, Asiu, wreszcie zaskoczył - dobre sformuowanie... Cieszę się, on jest dla mnie dojrzałym artystą - choć jeszcze nieperfekcyjnym. Podobał mi się ekspresyjny smyczek w Adagio, świetnie zagranym - tak jak Allegro. Głęboki, pełny dźwięk, ale nieprzesadzony; ładne frazy, barwy, napięcia. Finał - też trochę zesputy, miejscami - i to w podobnych miejscach co wczoraj (zabójcze biegniki). Zagrany nieco inaczej niż w przyp. Koreanki - trudno mi porównywać, bo zupełnie inny rodzaj odbioru - wykonanie Soyoung było tak znakomite - w emisji, ekspresji - że nie sądzę, by w akustyce Auli UAM Tarara zachwycił mnie bardziej niż ona. 

No tak, wreszcie chyba jednak mamy jasność co do tej intonacji:)) Dobrze, że Stefan przełamał kryzys i pokazał, że potrafi ładnie zagrać. Zachwycił mnie ten koncert, i ze względu na swoje niesamowite, romantyczne piękno i ze względu na przekaz, dźwięk który mnie ujął (Adagio było bardzo nastrojowe) choć nie zaczarował aż tak, jak gra Soyoung, której magia przebiła się z impetem przez kable, kamery i szkło ekranu:)) Pamiętam jeszcze dobrze ten stan zaczarowania, a miałam do dyspozycji ten sam środek przekazu, więc też myślę, że gdybyś był tam dzisiaj, pewnie też dzisiejsze wykonanie nie przebiłoby tamtej magii.  
Ona na razie dzierży palmę pierwszeństwa. Zobaczymy, czym zachwyci, czy zaczaruje nas jutro Erzhan:)